ارزیابی اثرات ضدقارچی داروهای گریزئوفولوین و تربینافین علیه برخی از گونه های شایع درماتوفیتی در شرایط آزمایشگاهی

مقدمه: درماتوفیت ها گروه تخصص یافته ای از قارچ های کراتینوفیلیک هستند که قادر به تهاجم در نواحی غیرزنده شاخی پوست تحت عنوان استراتوم کورنئوم می باشند. در تحقیق حاضر، اثرات ضد قارچی دو داروی تربینافین وگریزئوفولوین بر علیه استرین های استاندارد و بومی درماتوفیت ها در شرایط آزمایشگاهی بررسی گردید. روش کار: روش تهیه رقت در آگار جهت تعیین فعالیت ضد قارچی ترکیبات فوق الذکر مورد استفاده قرار گرفت. استرین های قارچی در حضور غلظت های مختلف ترکیبات مذکور در محیط سابورو دکستروز آگار کشت داده شدند و مقادیر mic و mfc هر یک از آنها به طور جداگانه تعیین شد.یافته ها: تمامی ترکیبات مورد استفاده، رشد کلیه درماتوفیت ها را از طریق وابسته به غلظت مهار کردند. مقادیر mic تربینافین و گریزئوفولوین برای تمامی درماتوفیت های تحت بررسی به ترتیب در محدوده 165/0-005/0 میکروگرم در میلی لیتر و 5/12-78/0 میکروگرم در میلی لیتر محاسبه شد. مقادیر mfc ترکیبات مذکور نیز به ترتیب برابر 33/0 میکرو گرم در میلی لیتر و 200-25 میکرو گرم در میلی لیتر تعیین شد. نتیجه گیری: براساس نتایج بدست آمده در تحقیق حاضر، تربینافین بیشترین تاثیر ضد قارچی را بر علیه میکروسپوروم کانیس 1-mc و میکروسپوروم جیپسئوم5070 ptcc نشان داد؛ در حالی که حداکثر فعالیت گریزئوفولوین بر علیه میکروسپوروم کانیس 1-mc و اپیدرموفیتون فلوکوزوم 1-ef گزارش گردید. در مجموع حداقل غلظت کشندگی داروی تربینافین در غلظت 165/0 میکروگرم در میلی لیتر محاسبه شد و دارو فعالیت ضد قارچی مناسبی را در غلظت های بسیار پایین تر در مقایسه با گریزئوفولوین علیه درماتوفیت های تحت مطالعه شامل تریکوفیتون منتاگروفایتس، تریکوفیتون روبروم، میکروسپوروم جیپسؤم و اپیدرموفیتون فلوکوزوم نشان دادند.